Martijn van den Boogaard

Martijn van den Boogaard heeft in 2017 een carrièreswitch gemaakt. Hij werkte in de transport en wilde wat anders. Een kennis vroeg hem: “Waarom ga je niet de handhaving in?”. Waarom niet, inderdaad. Nu, 5 jaar later, werkt Martijn voor LOUAY. Hij vertelt over zijn ervaringen.

Martijn, waar is het voor jou allemaal begonnen?
Ik heb de examens aangevraagd, ervoor geleerd en gemaakt. Wonderbaarlijk heb ik het in een keer gehaald. Ik ben nooit goed geweest in toetsen. In 2017 ben ik in Bergen op Zoom begonnen en heel cliché, maar ik leer echt nog elke dag. 

Wat zijn jouw taken?
Als boa ben je niet alleen handhaver die bekeuringen uitdeelt of toezichthouder die controleert of alles volgens de regels gaat. Je bent ook hulpverlener. Je gaat het gesprek aan.

Ben je altijd makkelijk aan werk gekomen? 
Eerst heb ik zonder detachering gewerkt, maar dan krijg je het vast contract niet. Vervolgens ben ik detachering in, detachering uit geweest. Raak je je baan kwijt? Dan moet je de ww in. Ik kom uit Brabant, wij zitten niet thuis, wij stropen de mouwen op. Om een vast contract te verdienen, heb ik mijn stinkende best gedaan. Alleen dat contract kwam niet. Dat is voor uitzend- en detacheringsbureaus niet interessant. Dan ben je te duur en verdienen ze niets meer aan je. Naarmate ik verder de handhaving in kwam. Ben ik in aanraking gekomen met een van de grootste detacheerders binnen de handhaving.

Hoe was dat?
Daar werd ik steeds meer een nummer, steeds meer weggezet. Ik deed er niet meer toe.  Door ver reizen was ik meer dan de helft van mijn salaris kwijt aan onkosten van de auto.  En mijn andere kosten dan, zoals huur? Een leven opbouwen werd mij moeilijk gemaakt. Sparen onmogelijk. 

De helft? Dan werk je eigenlijk om aan het werk te kunnen. Kon je dat niet aankaarten?
Klopt, ja. Het was vaak onpersoonlijk. Als er contact was, deden ze niets met mijn vraag of voorstel. Wanneer ik tegen iets aan liep, zoals mijn hoge onkosten, werd een snelle pleister geplakt en ik kon weer door. Maar aan het probleem werd niets gedaan.

Niet een heel fijne ervaring met detachering, zo te horen. 
Nee, ik was als de dood voor detachering. 

.. En toch..?
Haha, en toch. Iemand wees mij op LOUAY en zei: ‘bel dit nummer’, dat deed ik en ik werd gelijk de volgende dag uitgenodigd voor een gesprek. Dat vind ik het mooie aan LOUAY - het is super laagdrempelig. Gelijk bij het eerste contactmoment had ik een fijn gevoel. Mijn gesprek met Anne Tomà was heel warm. Of ik nou bij LOUAY zou werken of niet, het was geheel vrijblijvend en ik werd heel warm ontvangen. 

Hoe is jouw ervaring nu, bij LOUAY?
Ik ben niet meer een nummer. Het is niet moeten, het is vragen. Daarnaast krijg ik hier kansen en mogelijkheden om te groeien in deze wereld. Zoals ik eerder zei: “ik leer nog elke dag”. 

Die lease auto, dat was wel even schakelen voor mij. Ik ben het niet gewend om iets te krijgen. Ik moet er eerst iets voor doen, iets laten zien. Door hoe ik welkom ben geheten, de afspraken omtrent mijn werkzaamheden en de vertrouwen die ik krijg, wil ik nog liever laten zien wat ik waard ben.